مادر که باشی....

مادر!

واژه ای که با خودش یه دنیا معنی داره.واژه ای که یه شخص رو میبره به ملکوت.

کافیه مادر باشی،اون وقت همه دنیا برات هیچ میشن.همه دنیا پیش چشمت بی رنگ میشن جز فرزندت. از همه چی میگذره برای شادی و رفاه فرزندت.

مادر که باشی علایق خودت رو یادت میره اینقدر که نادیده میگیریشون.اینقدر که خوشحالی بچه هات رو خوشحالی خودت میدونی.حواست هست که بچه هات چی رو دوست دارن و براشون اون رو محیا میکنی.

مادر که باشی حتی فرزندت،غول چراغ جادو هم که بشه،بازم برای تو بچه اس.بازم با ناراحتی هاش بهم میریزی.بازم حواست هست که سر شام براش چیزایی رو که دوست داره،بذاری جلوش.بازم حواست هست که ریحون و نعنا با غذاش بخوره. بازم حواست هست که چه برنجی دوست داره.

مادر که باشی وقتی خودت داری از درد گردن به خودت میپیچی،بازم نمیتونی ببینی که دخترت یه ساک دستش بگیره که نکنه یه ذره احساس خستگی بکنه.بازم با خستگی خودت رو موظف میدونی شام اون شب رو باب میلش تهیه کنی و اون دراز بکشه و تو واسه شام صداش کنی.بازم حاضری همه خریدها و کارها رو بکنی ولی از بچه هات درخواستی نکنی.

مادر که باشی پا به پای بچه هات همراه همه لحظه هاشون میشی.حتی اگه اون بچه زبون تلخی مثل من داشته باشه و هیچ وقت زبونش به تشکر از تو نچرخیده باشه.حتی اگه اون بچه زبون نفهم،یه بار هم نگفته که تو براش همه دنیایی و نفسشی و حتی با کارهاش هم نتونسته نشون بده.اصلا مگه برای تو مهمه در ازای این همه عشق،چیزی هم میگیری؟؟؟؟!!!

مادر که باشی حتی در روز تولدت هم از همه خواسته هات میگذری تا همه شاد و راضی باشن و شادیت رو تو شادی اونا میبینی.این که همه شاد باشن،برات مهم تر از اینه که تو شاد باشی.نگاه نمیکنی خودت چی میخوای،نگاه میکنی که بقیه چی میخوان.

مادر که باشی حاضری همه کارها رو خودت انجام بدی ولی بچه هات قدم از قدم برندارن که خدایی نکرده به تیریش قباشون برنخوره.حاضری همه کارهای دنیا رو به دوش بکشی بدون این که منتی به سر کسی داشته باشی.بدون این که ذره ای توقع تو وجودت باشه.

مادر که باشی یعنی اسطوره محبتی.اسطوره فداکاری و عشق بی منت و بی انتها!

مادر که باشی،بهشت هم برای زیر پاهاته.چون هیچی نمیتونه جوابگوی این همه مهربونی تو باشه!

مادر که باشی میشه عزیز دل من که حضورت از نفس هم برام مهم تره تو زندگی